Από τον ορισμό της καταλαβαίνουμε πως ο άνθρωπος οδηγήθηκε σε αυτή άλλοτε από ένστικτο και άλλοτε από εμπειρία. Στην αρχή χρησιμοποιούσε ενστικτωδώς διάφορα μέσα που επιφέρανε κρύο ή ζέστη πάνω σε κακώσεις, χωρίς όμως να γνωρίζει πως επιδρούν βιολογικά. Το αποτέλεσμα ήταν οδηγός των εφαρμογών και αργότερα η εμπειρία έφερε την ειδίκευση. Προστέθηκαν και άλλα μέσα όπως βότανα, έλαια, πηλός, κινήσεις και έτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτες συστηματικές μεθοδολογίες.
Στοιχεία και πληροφορίες για την Φυσικοθεραπεία βρίσκουμε σε όλους τους παλιούς πολιτισμούς όπου προάχθηκαν οι επιστήμες και οι τέχνες. Τα πρώτα ιστορικά στοιχεία φανερώνουν πως οι Κινέζοι ιερείς TSAO-TSE κωδικοποίησαν μία τεχνική θεραπευτικών ασκήσεων ή στάσεων το 2698 π.Χ. με την ονομασία KONG-FU. Αργότερα στην Ινδία εμφανίζονται παρόμοιες περιγραφές σε ιερά κείμενα όπου αναφέρονται θεραπευτικές μαλάξεις για την θεραπεία χρόνιων ρευματισμών και άλλων παθήσεων. Στοιχεία έχουμε και σε άλλους πολιτισμούς (Αιγύπτιοι, Ασσύριοι κ.τ.λ.). Στην αρχαία Ελλάδα ο Ηρόδικος -που ήταν και διδάσκαλος του Ιπποκράτη- θεμελιώνει την θεραπευτική γυμναστική ενώ ο Ιπποκράτης προάγει την τέχνη της ιάσεως σε επιστήμη. Επίσης ο Ισοκράτης, ο Αριστοτέλης, ο Ασκληπιός, ο Γαληνός αναφέρουν ως μέσο θεραπείας διαφόρων παθήσεων τις μαλάξεις και την γυμναστική. Σχεδόν όλα τα σημερινά μέσα χρησιμοποιούνταν και τότε με άλλες μορφές. Ακόμα κα για την ηλεκτροθεραπεία, υπάρχουν στα ρωμαϊκά χρόνια αναφορές εφαρμογής σε ημικρανίες, με τη χρήση ηλεκτροφόρων ψαριών. Τα τελευταία χρόνια, με την πρόοδο των επιστημών και της τεχνολογίας, η φυσικοθεραπεία έγινε ισχυρό όπλο της ιατρικής, καθώς αναλαμβάνει ακίνδυνα, αξιόπιστα και αποτελεσματικότερα τον τομέα της αποκατάστασης.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου